دست‌هایی که دیگر دست‌های من نبود

دست‌های که دیگر دست‌های  من نبود  

مجموعه داستان «دست‌هایی که دیگر دست‌های من نبود»
نویسنده «نسرین صومعه» 
 این کتاب شامل یازده داستان کوتاه می‌باشد، این داستان‌ها آمیخته‌ای از خیال و واقعیت می‌باشند. در این کتاب به سبک‌های مختلف نویسندگی  رئال، رئالیسم جادویی، طنز و... پرداخته شده‌است.
در این کتاب با روایت داستان‌هایی مربوط به مهاجرین که برگفته از واقعیت‌های جامعه  است، روبه‌رو می‌شویم.
در داستان توانایی زیبا؛ نویسنده سعی کرده به تابوشکنی درمورد معلولین بپردازد و دست روی مسائلی گذاشته که کسی سراغ آن نمی‌رود.
در یکی از داستان‌های این کتاب به نام «شفیقه» که درمورد مردمان کشور همسایه، افغانستان می‌باشد با هم می‌خوانیم:

مرد طالبانی بلندگو به‌دست، توی کوچه‌ها می‌چرخید و داد می‌زد: «تاجیکا برن تاجیکستان... ازبکا برن ازبکستان... هزاره‌ها هم برن قبرستان!»
نظر دولت اسلامی درمورد غیرپشتوهای افغانستان این بود. جلوی دروازه ورودی مزارشریف با تنبان‌های مشکی و ریش‌های بلندشان عکس می‌گرفتند و خوشحال بودند. تمام عکس‌های زنان بی‌حجاب را سیاه می‌کردند. هر زنی بدون 
مرد بیرون می‌آمد، شلاق می‌خورد یا بازداشت می‌شد. 
بلند شدیم و به راهمان ادامه دادیم. از دور مرز را که دیدیم، نیروی مجدد گرفتم.